هواپیما ایرباس  A310، یک هواپیمای جت پهن پیکر دو موتوره میان برد و دور برد است. این هواپیما که در ابتدا برگرفته از ای300 بود که A300B10 نام داشت.

در واقع این هواپیما مختصر شده نوع دیگری از هواپیمای قبلی است، به هر حال، تفاوت‌های قابل توجهی بین دو هواپیما موجود هست.

مخصوصاً، بدنه هواپیما دارای سطح مقطع یکسانی بود، اما از هواپیمای ای 300 کوتاهتر بود، گنجایش برای حداکثر تا 200 نفر را دارد.

دگرگونی در خصوصیات ظاهری کاهش یافتند، درحالیکه برای اضافه شدن فضای اضافی در جهت ایجاد گنجایش بیشتر، دیواره عقبی شامل تغییراتی زیادی شد.

همین تغییر طراحی بعدها به نسخه‌های بعدی A300 بازگردانده شد، مثل بدنه های A300-600 و A330/A340. هواپیمای A310 وضعیت خروج اضطراری متفاوتی دارد، شامل 4 در اصلی (دو درب در جلو و دو درب در عقب هواپیما) و دو درب در کنار بالها. 

بال‌های A310 دوباره طراحی شدند، دهانه و ناحیه بال کاهش یافته است، و شامل دریچه‌های ساده‌تر فاولر تک شکافی که توسط British Aerospace بلافاصله پس از تصمیم آن برای پیوستن به کنسرسیوم ایرباس طراحی شده است.

 دیگر تغییرات بال‌ها شامل کاهش ایلرون‌های (قسمتی از بال) بیرونی، که گاهی اوقات توسط سازنده به عنوان "پرنده کم سرعت" نامیده می‌شود، و الحاق اسپویلرهای الکتریکی بود.

بال‌ها همچنین سپرگاه‌های رایج را دارا هستند که توانایی پشتیبانی هر نوع موتوری را برای تامین انرژی هواپیما به مشتریان دارد.

 از سال 1985 به بعد، A310های تولیدی بعدی به نرده‌های نوک بال مجهز شدند تا نیروی کشش ناشی از بالابر را کاهش دهند.

تعداد محدودی از تغییرات نیز برای واحد دم هواپیما انجام شد، مانند پذیرش سطوح دم افقی کوچکتر.

A310 مجهز به پیکربندی کابین خلبان شیشه‌ای دو خدمه به صورت استاندارد(حذف نیاز به یک مهندس پرواز) است که ایرباس از این شکل به عنوان کابین خدمه رو به جلو یاد می‌کند.

این شرکت کابین خلبان را توسعه داده تا به طور قابل توجهی رابط انسان و دستگاه هواپیما را بهبود بخشد و در نتیجه ایمنی عملیاتی را بهبود بخشد.

این هواپیما با مجموعه‌ای از شش نمایشگر کامپیوتری مجهز به لوله پرتو کاتدی (CRT) برای ارائه اطلاعات ناوبری متمرکز، هشدار، نظارت و اطلاعات کلی پرواز به خدمه پرواز، به‌جای ابزار و شماره‌گیری‌های آنالوگ سنتی‌تر، که استفاده می‌شد،  با طیف وسیعی از سیستم‌های به روز و الکترونیکی تجهیز شد.

همان عرشه پرواز در A300-600 گنجانده شده بود، حرکتی که اشتراکات بین دو نوع را افزایش داد و امکان دستیابی به درجه دو نوع را فراهم کرد، همین رویکرد بعداً در بسیاری از هواپیماهای ایرباس آینده مورد استفاده قرار گرفت.

علاوه بر دو خدمه پرواز، تدارکاتی برای صندلی‌های خدمه سوم و چهارم نیز در عرشه پرواز وجود داشت.

A310 در ابتدا با انتخاب سه موتور: جنرال الکتریک CF6-80A (در اصل CF6-45B2) ، پرات اند ویتنی JT9D-7R4D1 و رولز رویس RB211-524B4 راه اندازی شد.

موتور خاص رولز رویس RB211-524B4 که برای این کاربرد در نظر گرفته شده بود، توسعه پیدا نکرد.

A310-200 های جنرال الکتریک در ابتدا با CF6-80A3 (A310-203) ارائه می‌شدند، اما با معرفی A310-300، CF6-80C2 برای هر دو نوع در دسترس قرار گرفت.

پیشنهاد اولیه برای موتور 53000 پوند برف (240 کیلو نیوتن) CF6-80C2A2 (A310-204/A310-304) بود و بعداً، موتور رانش بالاتر 59000 پوند بر فوت (260 کیلو نیوتن) 80C2A8 (A310-30).  به طور مشابهی A310 های پرت اند ویتنی برای اولین بار با نسخه‌های موتورهای JT9D (هر دو −22s و −300s) عرضه شدند.

 اما زمانی که A310 مجهز به PW4000 در سال 1987 در دسترس قرار گرفت، این هواپیما با 52000 پوند (PW315 KN) عرضه شد(A310-324) .

از آوریل 1992 رانش بالاتر PW4156A 56000 پوند برف (250 کیلو نیوتن) برای A310 (A310-325) ارائه شد و PW4158A 58,000 پوند (260 کیلو نیوتن) /-326 از سال 1996 در دسترس قرار گرفت.

هواپیمای A310 به یک زیر واگن مسافری اصلاح شده مجهز شد که نشات گرفته از A300 بود، ارابه‌های فرود با ترمزهای کربنی مجهز شد که به صورت استاندارد تعبیه شده بودند.

ساختار هواپیمای مسافربری دارای سطح بالایی از مواد کامپوزیتی در ساختارهای اولیه و ثانویه بود که فراتر از A300 قبلی بود.

A310 به ژنراتورهای الکتریکی درایو یکپارچه به همراه واحد برق کمکی مجهز شده است که نسخه‌های بهبود یافته‌ای از موارد استفاده شده در A300 هستند.

در سایت ارزان بلیط می‌توانید بلیط هواپیما داخلی و بلیط هواپیما خارجی با پروازهای A310 را مشاهده کنید.