تاریخچه برج گالاتا

زمان ساخت برج گالاتا دقیقاً مشخص نمی‌باشد؛ مورخان حدس می‌زنند که این برج در زمان امپراتوری بیزانس(ژوستینین) حدود 507 میلادی بنا شده است.

در آن زمان، این برج توسط جنوسی‌ها با عنوان برج مسیح(Christea Turris) شناخته می‌شد، در حالی که بیزانسی‌ها آن را برج بزرگ(Megalos Pyrgos) می‌نامیدند.

البته شکل فعلی محله گالاتا به دوره جنوا بر می‌گردد که به عنوان پایگاه اقتصادی و تجاری در دریای مدیترانه و سیاه فعالیت می‌کرد.

در سال 1509، این برج بر اثر زمین لرزه آسیب زیادی دید، اما توسط حیرالدین، معمار معروف عثمانی که مجتمع معروف سلطان بایزید دوم را در ادیرنه بنا کرد، مرمت شد.

در زمان سلطان سلیمان عثمانی از این برج برای نگهداری زندانیانی استفاده می‌شد که به کار در اسکله دریایی کاسمپاشا محکوم شده بودند.

در پایان قرن شانزدهم، رصدخانه‌ای در بالای برج توسط تکی الدین افندی اضافه شد، اما این برج در دوران سلطان مورات سوم بین سالهای 1546 تا 1595 بار دیگر به زندان تبدیل شد.

در قرن هفدهم به دلیل دید عالی به اطراف، برج در دست یک گروه نظامی عثمانی قرار گرفت.

در سال 1794، آتش این برج را تخریب کرد که در زمان سلطان سلیم سوم دوباره احیا شد.

در سال 1831، به دنبال آثار مخرب آتش سوزی دیگری آن را به همراه افزودن دو طبقه دیگر و یک نوک مخروطی شکل، به دستور سلطان محموت مرمت شد.

امروزه این برج به ارتفاع 219 فوت(66.90 متر) تنها به عنوان یک جاذبه گردشگری عمل می‌کند و بازدیدکنندگان در صف ایستاده‌اند تا از بالکن به تماشای 360 درجه استانبول بنشینند.

بازدیدکنندگان با آسانسور می‌توانند هفت طبقه بالا می‌روند و دو طبقه آخر فقط با بالا رفتن از پله‌ها قابل دسترسی است.

راجع به برج گالاتا داستان‌های زیادی وجود دارد که یکی از مشهورترین داستان‌ها، حول هواپیمای افسانه‌‌ای هزار فن احمد چلبی می‌چرخد.

بر اساس روایتی از اولیا چلبی(Evliya Çelebi) که تاریخ نویس و سیاح عثمانی بود، احمد چلبی از بالای برج با بال‌هایی که به بازوهایش چسبانده شده بود از بالای برج به میدان Doğancılar در اسکودار پرواز کرد.

با توجه به این شاهکار فوق‌العاده، ظاهراً سلطان مرادخان به این مرد مشکوک شد و او را به تبعید به الجزایر فرستاد.